Yunus Emre’nin tam olarak hangi tarihler arasında yaşadığı bilinememektedir. Bu Hak aşığının 1238 ile 1320 tarihleri arasında yaşadığı tahmin edilmektedir. Yaşadığı çağlardan bu yana Anadolu’da Türkçe şiirin öncüsü ve çok sevilen bir mutasavvıf olmuştur.
Hayatına dair bilgiler oldukça sınırlı olmasın rağmen kesin olan bir bilgi ise Anadolu halkının onu ölesiye sevmiş olmasıdır. Bu sevgi o kadar çok büyük olmuş ki Türkiye’nin birçok iline insanlar Yunus Emre türbesi yapmıştır. Anadolu’nun saf ve temiz insanı bu Hak aşığını hep kendi topraklarında yaşatmıştır. Şairin eserlerine baktığımızda medrese eğitimi gördüğünü, Arapça ve Farsça dillerini bildiğini görmekteyiz.
“Yunus Emre” Edebiyatımızdaki Yeri
Yunus Emre, Türk Edebiyatının hiç şüphesiz, en büyük ve en çok sevilen şairlerinden biridir. Halkın ona duyduğu ilgiyi ülkemizde Yunus Emre isminin çokluğundan ziyadesiyle fark edebiliriz.
O kendisinden sonra gelen birçok şairi etkilemeyi başarmıştır. Şiirlerinde kullandığı Türkçe onun ne denli, büyük bir şair olduğunu ispatlamaya yeter. Yunus Emre sadece Halk ve Tekke şiirini etkilememiştir. O, aynı zamanda Divan Şiirini de etkilemeyi başaran nadir Halk Aşıklarından birisidir.
Hece ve aruz vezni ile yazdığı eserlerinde temel konu olarak sevgiyi işledi. Onun şiirlerinde tasavvuf ve islami düşünce had safhadadır. Yunus Emre şiirlerinde insanın kendisiyle, nesnelerle, Allah ile olan muhabbetini, insan sevgisini, doğum ve ölüm gibi konuları işledi.
Ayrıca Yunus Emre’nin şiirlerinde ilahi adalete olan güven son derece açık bir şekilde görülmektedir. Onun şiirlerinde Sehl-i mümteni sanatı(kolay görünen, ancak benzeri söylenmeye kalkılınca zor olduğu anlaşılan, özlü söz söyleme sanatı) çok net bir şekilde görülmektedir. Bu türün en güzel örneklerini Yunus Emre vermiştir.
“Yunus Emre” Eserleri
Yunus Emre’nin çok sayıda yazdığı şiiri vardır. Ancak bu şiirlerin hepsi bizim elimize ulaşmamıştır.
Divan: Yunus Emre’nin şiirleri bu divanda toplanmıştır. Burada yer alan şiirler, hem aruz ölçüsüyle hem de hece ölçüsüyle yazılmıştır.
Risaletü’n Nushiye: Dini tasavvufi ve ahlaki içerikli bir eserdir. Öğütler kitabı anlamına gelmektedir. Eser mesnevi tarzında kaleme alınmış olup 573 beyitten oluşmaktadır.